Sjoerd van het Erve: “De coronacrisis is een ramp, een trein die langzaam tot stilstand komt voor het hele land. Wij zitten in Brabant, dus ergens hadden we een voorsprong op de rest van Nederland, de brandhaarden zaten hier in de buurt. We zijn er snel ingegroeid, de veiligheidsregio zei al eerder: ‘Beter niet meer samenscholen.’ Vanaf Dag 1 hebben we een corona-overleg met het management ingevoerd. Bij de eerste persconferentie op donderdag 12 maart dachten we: ‘De scholen gaan dicht, we moeten de vitale processen veilig stellen.’ Wij verstrekken uitkeringen, salarissen en subsidies, dat zal koste wat kost doorgaan. Maar in deze tijd minstens zo belangrijk: wij verwerken textiel voor verzorgingshuizen, dat moet altijd doordraaien. De scholen gingen die donderdag niet dicht, maar voor ons startte het denkproces. Hoe om te gaan met industrie, met veel mensen in één ruimte? Toen die zondag 15 maart na de volgende persconferentie de scholen sloten en het land tot stilstand kwam, hebben we stevige besluiten genomen: al het andere industrieel werk is stilgelegd en ‘de vouw en strijk’ over de beschikbare ruimten verdeeld, zodat de medewerkers door konden met anderhalve meter afstand.”